Ποιοι είμαστε

Αθήνα, Greece
Το Generation 2.0 for Rights, Equality & Diversity (Generation 2.0 RED) είναι μια οργάνωση νέων μεταναστευτικής και ελληνικής καταγωγής. Μια οργάνωση η οποία αντιπροσωπεύει τη Νέα Γενιά Ελλήνων Πολιτών, άτομα δηλαδή με διαφορετικές καταγωγές που γεννήθηκαν ή/και μεγάλωσαν στην Ελλάδα. Το Generation 2.0 RED συνδυάζει την κοινωνική δράση με την έρευνα, με στόχο την προώθηση των δικαιωμάτων, της ισότητας και της ετερότητας και την καταπολέμηση του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και των διακρίσεων. Ως οργάνωση διαθέτουμε εμπειρία στην κοινωνική δράση, στη κοινωνιολογική και νομική έρευνα, στη διαχείριση προγραμμάτων και στη διοργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων. Συμμετέχουμε και συνεργαζόμαστε με τα μεγαλύτερα δίκτυα ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Ευρώπης. Το Generation 2.0 RED επιθυμεί να συνεισφέρει στην ενδυνάμωση της Νέας Γενιάς Ελλήνων Πολιτών και στην δημιουργία μιας πιο ανοιχτής και πολυπολιτισμικής ελληνικής κοινωνίας, κάτι που αποδεικνύεται και από την ίδια τη σύνθεση της οργάνωσης.

Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012

Εγώ, ο "λαθρομετανάστης"(!)



Καμιά φορά, αναρωτιέμαι πως θα ήταν η ζωή μου, αν οι γονείς μου δεν ήταν μετανάστες. Αν δεν ήμουν ένα παιδί «2ης γενιάς» όπως μας ονομάζουν, λες και είμαστε κάτι το τόσο διαφορετικό που χρειάστηκε να φτιάξουν για μας ειδική κατηγορία…
Η ουσία είναι μια όμως. Ακόμη και αν εγώ δε νιώθω διαφορετικός, ο κόσμος γύρω μου, μου υπενθυμίζει καθημερινά πως είμαι. Γιατί πολύ απλά ποτέ δεν ήμουν ισότιμος με κανένα συμμαθητή ή φίλο μου. Γιατί ήμουν ανάμεσα σε αυτούς τους «τυχερούς», που αντί να πάω Erasmus ήμουν κολλημένος στην Ελλάδα και δούλευα για να συμπληρώσω τα ένσημα και να μη χάσω την άδεια παραμονής μου.

Χρειάζομαι άδεια παραμονής για να ζω στη χώρα που γεννήθηκα! Και επίσης, άμα δεν έχω, μετατρέπομαι αυτόματα σε «λαθρομετανάστη». Και το πιο τραγικό δεν είναι αυτό… Το πιο τραγικό είναι ότι αυτή είναι άποψη του Υπουργού Εσωτερικών κ. Αθανασίου. Που στην τέλεια στημένη ομιλία του μας αποκάλεσε οργανικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας! Οργανικό κομμάτι! Χωρίς δικαιώματα , χωρίς ιθαγένεια! Ας γελάσω!

Πραγματικά, δεν απαιτώ από τον καθένα να γνωρίζει τη νομοθεσία γύρω από τις άδειες παραμονής ή την Πολιτογράφηση.  Ούτε τη διαδικασία και τα  γραφειοκρατικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε κάθε μέρα. Αλλά από τον Υπουργό Εσωτερικών, ο οποίος είναι και Πρόεδρος της Ένωσης  Δικαστών και Εισαγγελέων, το απαιτώ . Απαιτώ να γνωρίζει τη διαφορά μεταξύ βεβαίωσης και τελικής απόφασης. Απαιτώ να γνωρίζει τις διαδικασίες. Απαιτώ να γνωρίζει τα γραφειοκρατικά και μη, προβλήματα. Γιατί είναι η δουλειά του. Γιατί πληρώνεται για αυτό. Αλλά κυρίως γιατί παίρνει αποφάσεις που αφορούν την ζωή μου.

Αν κάτσω και σκεφτώ πόσες ώρες έχω χάσει από τη ζωή μου περιμένοντας σε ουρές για να πάρω το ένα ή το άλλο δικαιολογητικό για να φτιάξω τα χαρτιά μου, πόσα πράγματα δεν έχω καταφέρει να κάνω γιατί ήμουν με βεβαίωση και περίμενα την τελική απόφαση της άδειας παραμονής μου, πραγματικά με πιάνει τρέλα. Και τα άτομα που έχουν τη δύναμη να κάνουν κάτι, να αλλάξουν κάτι για όλους εμάς, δεν το κάνουν. Γιατί αν ενδιαφέρονταν έστω και ελάχιστα, θα χαράμιζαν λίγο από τον πολύτιμο χρόνο τους για να διαβάσουν τη νομοθεσία, να δουν πόσο ελλιπής και προβληματική είναι η διαδικασία. Αλλά δεν το κάνουν. Γιατί; Γιατί απλά αδιαφορούν. Γιατί προφανώς και δεν μας θεωρούν οργανικό κομμάτι της κοινωνίας,- αυτά είναι λόγια του αέρα για τους δημοσιογράφους και τις δημόσιες σχέσεις. Γιατί, για αυτούς είμαστε και πάντα θα είμαστε μετανάστες (και ενίοτε «λάθρομετανάστες»). Δυστυχώς.

Tου Νίκου Odubitan, μέλος του Generation 2.0

* Το κείμενο δημοσιεύτηκε στις 26.12.12 στο www.protagon.gr με τίτλο "Λαθρομετανάστες" 2ης γενιάς.        
 http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.post&id=20917

Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012

«Λαθρομετανάστες»… γεννημένοι στην Ελλάδα(!)


Το Ελληνικό Φόρουμ Μεταναστών σε συνεργασία με το Συμβούλιο Ένταξης Μεταναστών του Δήμου Αθηναίων και με την υποστήριξη του Ελληνικού Παραρτήματος του Ευρωπαϊκού Αντιρατσιστικού Δικτύου (ΕΝΑR GREECE) οργάνωσε την Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012, ημερίδα με τίτλο «Γεφυρώνοντας το κενό. Από την νόμιμη διαμονή στην ιδιότητα του πολίτη». Στόχος της ημερίδας ήταν η παρουσίαση ενός νέου μοντέλου ένταξης των παιδιών μεταναστευτικής καταγωγής, με άλλα λόγια της 2ης γενιάς. Την κυβέρνηση αντιπροσώπευε ο κύριος Χ. Αθανασίου, αναπληρωτής Υπουργός Εσωτερικών.

Όχι απλά μετανάστες, αλλά… λαθρομετανάστες(!) χαρακτήρισε από παντελή άγνοια επί του θέματος –όπως θα έλεγαν οι πιο καλοπροαίρετοι από τους παρευρισκόμενους- ο κ. Αθανασίου τα παιδιά 2ης γενιάς τα οποία δεν έχουν άδεια παραμονής σε ισχύ. 

Άγνοια η οποία είναι ανεπίτρεπτη, ειδικά όταν κάποιος κατέχει ένα τέτοιο δημόσιο αξίωμα. Καταρχάς, δεν νοείται ο αναπληρωτής Υπουργός Εσωτερικών να χρησιμοποιεί τον όρο «λαθρομετανάστης» σε γενικότερο επίπεδο. Ο συγκεκριμένος όρος είναι προσβλητικός και υποτιμητικός όταν αναφέρεται σε ανθρώπους. Λαθραία μπορούν να είναι αντικείμενα, ποτέ όμως άνθρωποι. Οι άνθρωποι ίσως είναι παράτυποι ή χωρίς χαρτιά, ποτέ όμως λαθραίοι. Ο όρος είναι αδόκιμος, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για άτομα που έχουν γεννηθεί στη χώρα. Τα παιδιά 2ης γενιάς δεν είναι καν μετανάστες, πόσο μάλλον «λαθρομετανάστες». Δε θα έπρεπε καν, στα 30 τους να κυνηγάνε μια άδεια παραμονής στη χώρα που γεννήθηκαν.

Ακόμα πιο λυπηρό είναι βέβαια το γεγονός ότι ο αναπληρωτής Υπουργός αγνοεί τη διαδικασία, τα γραφειοκρατικά προβλήματα που υπάρχουν αλλά κυρίως τη διαφορά (τυπική και ουσιαστική) μεταξύ άδειας παραμονής και βεβαίωσης. Πως μπορεί τότε να συμβάλλει αποτελεσματικά στη λύση ενός προβλήματος όταν αγνοεί τόσο το μέγεθος όσο και τη φύση του;

 Τα παιδιά 2ης γενιάς αδυνατούν να καταθέσουν τα χαρτιά τους είτε για Ιθαγένεια είτε για Πολιτογράφηση, όχι επειδή δε θέλουν αλλά επειδή η μεγάλη πλειοψηφία τους δεν μπορεί. Για να μπορέσει ένα παιδί 2ης γενιάς να κάνει οποιαδήποτε αίτηση πρέπει να έχει στα χέρια του άδεια παραμονής σε ισχύ. Τη στιγμή που ένα παιδί καταθέτει για να βγάλει άδεια παραμονής, του χορηγείται μια βεβαίωση με την οποία όμως δεν μπορεί  να καταθέσει χαρτιά για Ιθαγένεια ή Πολιτογράφηση. Όταν μετά από καιρό βγει η άδεια παραμονής, είναι τις περισσότερες φορές ήδη ληγμένη, πράγμα που σημαίνει ότι όχι μόνο συνεχίζει να μη μπορεί να καταθέσει, αλλά πρέπει και πάλι από την αρχή να κάνει αίτηση για ανανέωση. Με απλά λόγια, μπορεί ο Νόμος να δίνει θεωρητικά τη δυνατότητα στα παιδιά 2ης γενιάς να καταθέσουν τα χαρτιά τους, πρακτικά όμως  η γραφειοκρατία τους την στερεί.

Το πώς ένα κράτος αντιλαμβάνεται την έννοια του «ανήκειν» αντικατοπτρίζεται στον τρόπο με τον οποίο χορηγεί την ιθαγένεια. Με το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο είναι εξαιρετικά δύσκολη η απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας από τέκνα αλλοδαπών γονέων ανεξαρτήτως από το που έχουν γεννηθεί (με μια παρένθεση τον Νόμο 3838/2010 ο οποίος όμως κρίθηκε αντισυνταγματικός από το Συμβούλιο της Επικρατείας και εκκρεμεί μόνο η δημοσίευση της απόφασης για την ουσιαστική κατάργηση του). Με άλλα λόγια το ελληνικό κράτος δεν θεωρεί τα παιδιά της 2ης γενιάς Έλληνες, πόσο μάλλον εν δυνάμει πολίτες. 

Μιλάμε για περίπου 200.000 παιδιά. Μιλάμε για παιδιά που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα ή που έχουν έρθει σε πολύ μικρή ηλικία. Μιλάμε για παιδιά που ζουν στην Ελλάδα, έχουν τα ελληνικά για μητρική τους γλώσσα, πηγαίνουν σε ελληνικά σχολεία. Μιλάμε για παιδιά που σπουδάζουν και εργάζονται στην Ελλάδα. Ποιος άραγε έχει το δικαίωμα να κρίνει πόσο Έλληνες είναι αυτά τα παιδιά;

Και εδώ βρίσκεται η βασική διαφορά μας. Εμείς μιλάμε για άτομα που θα έπρεπε να είναι ισότιμοι πολίτες και εσείς μιλάτε για μετανάστες και λαθρομετανάστες.

Generation 2.0